De stopzetting van de warme lijn bij ArcelorMittal in Luik zorgde de voorbije weken niet enkel bij de Belgische bonden voor verontwaardiging. Ook op Europees en wereldwijd niveau was er misnoegen hoor- en voelbaar over de beslissing van de multinational om het verlies van zo’n duizend arbeidsplaatsen. 

‘De definitieve sluiting van de vloeibare fase van ArcelorMittal in Luik is een sociale en economische catastrofe voor een hele regio, die het historische bassin is van de Europese staalindustrie’, zo verklaarde Bart Samyn, de adjunct secretaris-generaal van de Europese Metaalbond. ‘De overleving van de plants en van de tewerkstelling van de belangrijkste Europese staalgroep staat hier op het spel’, voegde hij eraan toe. 
Bovendien trekt de EMB in een persbericht van 14 oktober de redenen die ArcelorMittal aanhaalt voor de sluiting, sterk in twijfel. Volgens de organisatie liggen niet de dalende vraag of de instabiele economie aan de basis van de beslissing, maar wel de hebzucht van de staalgroep, die zijn hoge prijzen wil behouden om steeds grotere winsten te kunnen boeken.

De Europese Metaalbond klaagt dan ook aan dat ArcelorMittal, ondanks de talrijke waarschuwingen van de vakbonden, niet heeft willen investeren in onderzoek en ontwikkeling naar en van energie-efficiënte technologieën, noch in vernieuwing om de Europese activiteiten leefbaar te houden. 

Eenzelfde geluid is te horen bij de Internationale Metaalbond. Voor de IMB is het onlangs aangekondigde banenverlies voor 1300 werknemers, bij ArcelorMittal, maar ook bij BlueScope Steel in Australië, compleet te wijten is aan het gebrek aan visie van overheden en bedrijfsleiders. De IMB-verantwoordelijke voor de staalindustrie, Rob Johnston, zegt daarover: ‘Tenzij overheden in actie schieten door met een industriebeleid op de proppen te komen dat bijdraagt tot het voortbestaan van de staalindustrie, mogen we ons verwachten aan nog meer banenverliezen.’ Hij duidt op de invloed van de grote grondstofleveranciers die vanuit hun dominante marktpositie  torenhoge prijzen opleggen. Zo zijn de grondstofprijzen het laatste jaar met meer dan 100 procent gestegen.  

Hier moeten overheden tussenkomen, vindt de IMB, door ervoor te zorgen dat deze ontginningsbedrijven minder prijscontrole hebben. Bovendien moeten bedrijven gebonden worden aan een tewerkstellingsgarantie. Op die manier maken sociale gerechtigheid en tewerkstelling deel uit van bedrijfsstrategieën.  Aan de staalindustriëlen vraagt de IMB om zich voor te bereiden op de toekomst door te investeren in vorming en opleiding met het oog op goedopgeleide en bekwame arbeidskrachten, die de basis vormen van een succesvolle industrie. 

Kortzichtigheid is uit den boze, aldus de IMB. Zolang de staalbedrijven dat niet inzien, zullen de arbeiders de rekening van de huidige crisis blijven betalen.

Grote mars
Vorige woensdag vond in Seraing alvast een grote mars plaats tegen de sluiting van de hoogovens bij ArcelorMittal Luik. De manifestatie, die georganiseerd is op aandringen van het gemeenschappelijk vakbondsfront, was gericht tot de getroffen werknemers, maar ook tot de hele bevolking uit de regio. Verschillende duizenden gelijkgezinden liepen mee in de optocht. Ook de bonden bij ArcelorMittal-sites van Gent en Genk waren aanwezig alsook de mensen van ABVV APERAM Genk, met een solidariteitsdelegatie. 

De directie van ArcelorMittal liet in een persbericht weten dat ze de optocht respecteerde, maar toch de voorkeur gaf aan sociaal overleg. Bovendien herhaalde ze dat een sluiting volstrekt mogelijk is zonder naakte ontslagen.
Vrijdag vindt bij ArcelorMittal een bijzondere ondernemingsraad plaats over de procedure rond collectief ontslag. Bij de sluiting van de hoogovens zullen dan ook zo'n 600 werknemers hun job verliezen.